Tatiana


Nawet gdy piach sypie w oczy
na stepie szerokim,
W nieznanych zaułkach miast
Nawet gdy latarnie morskie
przestają świecić,
a derwisz przerywa trans.

Tatiana nigdy nie przestaje,
szuka przez cały czas.
Idzie po ruchomej linie,
oczy zamknięte ma.
Modlitwę włóczykijów szepcze
nad Światem, którego nigdy nie chciała znać
i nie należy do niego
Nie należy do niego,
nie należy do niego.
Ona nie należy do niego


I jeśli czy ludzi pracy,
spowija gęsta mgła.
I z wykutego gdzieś żelaza,
zostaje szara rdza.
Dualizm Świata, pomieszanie.
W niewoli pragnień, ciągłe czekanie.

Tatiana nigdy nie przestaje,
szuka przez cały czas.
Idzie po ruchomej linie,
oczy zamknięte ma.
Modlitwę włóczykijów szepcze
nad Światem, którego nigdy nie chciała znać
i nie należy do niego

Tatyana


Even when the sand hits your eyes
out in the wide open steppe,
in unknown city alleyways.
Even when lighthouses
refuse to shine,
and the Dervish breaks his trance.

Tatyana never stops,
keeps searching all the time.
She walks on a shaking tightrope,
her eyes closed.
She whispers vagabonds' prayer
for the World she never wanted to know
She's not of this world
not of this world,
not of this world.
She's not of this world

And even if the eyes of the working class
are blinded by a thick fog.
And iron forged somewhere
turns into gray rust.
Duality of the World, confusion.
Enslaved by desires, endlessly waiting.

Tatyana never stops,
keeps searching all the time.
She walks on a shaking tightrope,
her eyes closed.
She whispers vagabonds' prayer
over the World she never wanted to know
She's not of this world